Er zijn twee uitgeverijen in comics die al jaren de grootste zijn, namelijk Marvel Comics en DC. Dit zijn voor comics wat de Beatles en de Stones voor muziek waren. DC kwam in 1938 met Action Comics #1 met daarin Superman (Action Comics loopt nog steeds en dus al 69 jaar!). Door de populariteit van een Superman tv-serie in de jaren 50 kwam DC met steeds meer superhelden. Dit waren onfeilbare iconische helden met als bekendste Superman, Batman en Wonder Woman.
Maar in 1961 kwam Marvel Comics met de comic Fantastic Four. Waar de helden in de DC comics nogal perfect waren waren die van Marvel menselijker. Ze hadden voor het eerst angsten en slechte eigenschappen. Ook in Hulk (een monster als hoofdpersoon), Spider-man (een nerdy student met alle problemen die een tiener heeft) en X-men (genetische minderheden) bleek deze formule zeer succesvol.
In the golden age was het verhaal van een comic minder belangrijk, zolang het leuk was hoefde het niet goed te zijn (lezers waren ook niet zo kritisch). In the silver age echter waren er geregeld comics met een goed (of in ieder geval beter) verhaal. Dit neemt niet weg dat er toch nog erg veel troep werd geschreven, maar deze troep had in tegenstelling tot in the golden age wel pretenties. En…
Pretenties + gebrek aan talent = dialogen (of monologen) als deze:
(klik op de plaatjes om ze groter te maken)
“No! The power flows back to the child-monster! Soon we will be approximate equals in power! I Cannot - - I dare not face his wrath and that of the two ex-avengers whom I have harmed! “
'approximate equals in power'...?
“Modred, Modred, hear me now! You were a mage - - a mystic before sampling sorcerous fruits whose nectar robbed you of your senses. But if any of your arcane art remains within the reaches of your addled brain, use it now!”
'before sampling sorcerous fruits'...what!?
Een duidelijk geval van emergentie lijkt me…of demergentie dus eigenlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten