Alpha Flight 2: Burn, baby burn! (or: And one shall surely die!)

Begin jaren 80 had de dood net zijn intrede gedaan in het marvel
universum (zie ook hier). Als rond #10 van Alpha Flight de geruchten beginnen te klinken dat er iemand gaat sterven in #12, gaan de fans beredeneren welk team-lid dit moet zijn. Puck is een logische keuze aangezien hij geen krachten heeft en niet bepaald ‘cool’ is (het is een Saskatoonse achondroplast fer crying out loud!). Norhtstar is echter favoriet in de polls. Hij is een sacherijnige snob die niet eens in Alpha Flight wil zitten en heeft precies dezelfde krachten als zijn zus hetgeen hem ook nog eens overbodig maakt.

Maar Byrne zou Byrne niet zijn geweest als hij de lezers niet zou verassen met het ondenkbare (hij is inmiddels niet meer Byrne en verrast hooguit zichzelf nog). In #12 weet Alpha Flight de villains te verslaan (zoals verwacht) en verslaat Guardian in een zwaar beschadigd exo-skeleton battle-suit (hoe de hel vertaal je dat?) de main-villain (nou, gewoon, niet). Zo, dat is dat. Maar dan blijkt er nog één pagina waarin Guardian’s battle-suit kortsluiting krijgt en -samen met hem- explodeert! En, alsof het allemaal niet erg genoeg was ook nog voor de ogen van zijn vrouw. Nu kijkt de doorgewinterde (lees: blasé) comic-lezer hier niet meer zo van op, maar toen was het een grote shock. Lezers schreven dan ook massaal boze brieven waarvan de strekking meestal was dat het zo onlogisch was om de leider te laten sterven. Byrne’s reactie was steevast dat de dood in het echt ook onlogisch is en niemand veilig is.

Alpha Flight 12 werd een classic en de cover wordt in elke AF serie wel (op zijn minst) één keer geparodieerd/ge-tribute. Zie hier onder het origineel en volume 1 #129, volume 2 #12 en volume 3 #12.





























Byrne zou later nog een tijd lang zeer succesvol Fantastic Four naar nieuwe hoogtes brengen en wordt nog later ‘meester van de re-vamp’ als hij onder andere Superman nieuw leven in blaast. Nog later wordt hij een soort parodie van zichzelf en noemt men hem ‘meester van de retcon’.
Voor alle niet-geeks; dat is bedoeld als belediging.